جام جهانی، رویای هر عشق سفریه.

دیدن آدما، از کشورها با فرهنگ های مختلف، توی یه رویداد بزرگ جهانی با شور و شوقی که برای تشویق تیم مورد علاقه شون دارن.

فوتبال و جام جهانی خیلی جذابه، ولی از اون جذاب تر، دیدن و شریک شدن با شادی و غم آدماست.

حرف زدن باهاشون، کل کل کردن باهاشون، کری خوندن، خندیدن و شنیدن دیدگاه ها و علایقشون.

جام جهانی برزیل، من پاسپورت نداشتم و جام جهانی بیشتر از اینکه برام رویا باشه، یه حسرت بود.

البته اگه پاسپورت هم داشتم، به خاطر اینکه تجربه سفر آنچنانی نداشتم و اون موقع هم انتقال تجربیات کوله گردا انقدر باب نبود، باید دست به دامن آژانس های مسافرتی می شدم، که اونا هم چون سبک سفرشون کوله گردی نیست، خب مسلما قیمتش جوری بود که درتوان من نبود.

کم کردن هزینه سفر چیزی نیست که یه شبه و یه روزه آدم بتونه بهش برسه. خود ما، توی سفر چهار ماهمون به جنوب شرق آسیا، اولای سفر، بودجه روزانمون حدود بیست دلار بود، بعد از یک ماه به دوازده دلار رسید و ماه آخر سفر به هفت دلار رسوندیمش.

بودن بکپکرایی که با سه دلار در روزم سفر می کردن و با دیدن تجربیات اونا بود که ما هر روز از یه راهکار و تجربه جدید برای کم کردن هزینه سفرمون استفاده می کردیم.

امیدوارم، این متن بتونه شما رو هم توی ابتدای راه کمک کنه، تا در ادامه با تجربیات منحصر به فرد خودتون بتونید سفرهای بهتری داشته باشید.

برگردیم سراغ جام جهانی روسیه.

خب اولین چیزی که لازم داشتیم حداقل بلیط یکی از بازی های جام جهانی بود. ( البته که ما تصمیمون رو برای رفتن گرفتن بودیم، چه بلیط به اسممون در می اومد چه نه)

برای سفرای ارزون یا باید از خیلی قبل تر برنامه ریزی سفرت رو انجام بدی، یا کوله ات بسته باشه و هر موقع یه پیشنهاد خوبی به پستت خورد بزنی به راه.

تصمیم ما برای سفر جام جهانی ترکیب این دو روش بود.

یعنی از بهمن سال قبل شروع کردیم برای برنامه ریزی، ولی اعلامم کردیم که سفر جام جهانی یه سفر خیلی خاصه و اینجوری نیست که بشه هم همه چیز رو فیکس کرد و هم ارزون باشه.

یعنی باید چادرمون تو کولمون باشه که هاستل گیر نیووردیم، تو پارک بخوابیم.

خلاصه هشت نفر گفتن ما هستیم و با خودمون یه گروه ده نفره تشکیل شد.

مرحله اول خریدن بلیط بازی ها بود.

تا فدراسیون اعلام کرد برای فروش، بلیط بازی ها رو ثبت نام کردیم. ولی این جوری نبود که بلیط رو بخریم، و در انتها بلیط ها قرعه کشی میشد و ممکن بود اگه تقاضا از تعداد بلیط بیشتر باشه، بلیط بهمون نرسه.

نه نفر بلیط بازی هاشون در اومد و یه نفرمون نه.

ولی اون یه نفرم تصمیمش رو گرفته بود که بیاد، چه با بلیط، چه بدون بلیط و با دیدن بازی ها از اسکوربوردهای شهر مسابقات.

اما چرا بلیط بازی ها در اولویت بود.

اول اینکه با داشتن بلیط حداقل یکی از بازی ها، یه کارت به نام فن آیدی (کارت هواداری) برامون صادر میشد.

مزایای کارت هواداری چیه؟

اولین و مهمترینش که از ده روز قبل از بازی ها تا ده روز بعد از بازی ها، با داشتن فن آیدی، برای مسافرت به روسیه، نیاز به گرفتن ویزا نداشتیم.

خب همین موضوع صد دلار از هزینه های سفر روسیه کم می کنه.

مزیت دیگه کارت این بود که بلیط قطارهای بین شهری، برای شهرهایی که بازی توش برگزار میشه، با داشتن بلیط اون بازی و فن آیدی مجانیه.

و اینکه حمل و نقل عمومی داخل شهرها هم با فن آیدی رایگانه.

پس برای سفر ارزون، زود اقدام کردن و داشتن فن آیدی خیلی مهم بود.

مرحله بعد، گرفتن بلیط هواپیما به روسیه بود.

به محض اینکه، فدراسیون اعلام کرد که بلیطامون در اومده، شروع کردم به خرید بلیطا.

راستی بلیط بازی ها  رو درجه سه و به قیمت صد دلار خریدیم

بلیط هواپیما چهار نفرمون که سریع اقدام کردن و هزینش رو واریز کردن، حدود یک میلیون و پونصد برای رفت و برگشت به مسکو خریدم.

ولی عصر همون روز، تا بچه ها پولشون رو واریز کنن، بلیط هواپیما شد سه میلیون برای 22 خرداد.

برای 23 خرداد برای سه نفر دیگه بلیط گرفتیم، حدودا یک و ششصد.

اما اونم پر شد و سه نفر باقی موندن که بلیط زیر سه میلیون نبود برای مسکو.

تصمیم گرفتیم به خاطر اینکه این سه نفر بلیط بازی اول رو هم نداشتن 

بلیط به سن پترزبورگ رو براشون به قیمت یک و نیم میلیون بگیریم، با

اینکه بچه ها بعد از بازی اول میرسیدن سن پترزبورگ.

اگه می خواستیم خیلی سفر فیکس و با تاریخ های مشخص داشته باشیم، نمی تونستیم انعطاف های اینجوری به خرج بدیم، پس باید از جیب مبارک خرج می کردیم و فقط توی یه قلم، بلیط هواپیما مبلغ دو برابری پرداخت می کردیم.

اما بعد از این مراحل رسیدیم به گرفتن هاستل یا هتل.

با قیمتای نجومی که توی تاریخ جام جهانی وجود داشت، رزرو از بوکینگ و پرداخت نکردنش خیلی منطقی نبود. اونم برای ده نفر.

چون با بالا کشیدن قیمتا و تقاضای زیاد، هتل ها احتمالا رزرومون رو کنسل می کردن.

پس دو راه داشتیم:

اول اینکه دل رو بزنیم به دریا و بدون رزرو اقامتگاه بریم و هر چه پیش آید خوش آید.

راه دوم اینکه هتل ها رو رزرو و پرداخت قطعی کنیم و ووچر هتل دستمون باشه تا با خیال راحت تر به بقیه سفرمون فکر کنیم.

راه اول به نظرمون ارزون تر می اومد، ولی با یکم تحقیق به این نتیجه رسیدیم که اون چیزی که به نظر می یاد، لزوما با واقعیت موجود، یکسان نیست.

چیکار کردیم؟

توی مطلب بعدی که میزارم توی سایت در مورد اقامتگاه ها و رزرو بلیط قطارایی که قرار بود روسیه مجانی بده و زده بود زیرش توضیح میدم.

اگه سوالی داشتید، همینجا بپرسید، تا توی مطلب بعدی جواب اون رو هم اگه تونسم بدم.